سعدی

دل هــر کـه صیــد کـردی نکشــد ســر از کمنـــدت

نــه دگــر امیــد دارد کــه رهـــا شـــود ز بنــــــــدت

بــه خـــدا کــه پــرده از روی چــو آتشــت بـرافکــن

کــه بــه اتفـــاق بینـــی دل عــالمــــی سپنــــدت

نــه چمــن شکوفه ای رسـت چـو روی دلستــانـت

نــه صبــا صنــوبـــری یافـــت چــو قــامت بلـنــــدت

گـــرت آرزوی آن اســت کــه خــون خلــق ریــــــزی

چــه کنــد کــه شیــر گــردن ننهــد چـو گوسفندت؟

تــو امیــــر مُلــک حُسنــی بــه حقیقــت ای دریغــا

اگــــــر التفــــات بــــودی بــه فقیــــر مستمنــــدت

نــه تــو را بگفتــم ای دل کــــه ســر وفــــا نــــدارد

بــه طمــــع ز دســت بــرفتی و به پــای درفکنــدت

ح

تو نه مرد عشق بودی خود از این حساب سعدی !

کــه نـه قــــوت گــریــز اســت و نــه طـاقت گـزندت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط homan در 1:56 | |